മാ നിഷാദാ"

വിഷുപ്പക്ഷിതന്‍പാട്ട്

കേള്‍ക്കാത്ത പുലരിയും   

വിഷുക്കണി കാണാന്‍

മടിക്കുന്ന ബാല്യവും   

ഉറച്ചൊന്നു പെയ്യാന്‍

വിതുമ്പുന്ന വര്‍ഷവും

പതുക്കെയെന്‍മലയാള-

തനിമയില്ലാതെയായ്..

വയലുകളെല്ലാം

വനങ്ങളായ്‌ മാറിയോ?

ഉയരുന്ന ഫ്ലാറ്റുകള്‍

നിറയും വനങ്ങളായ്‌.

ഒരു ചില്ല പോലുമവര്‍ 

ബാക്കി വച്ചില്ല      

ഒരുകിളിക്കുഞ്ഞിനു

ചേക്കേറിടാനഹോ ...

ഒരു കൂട് കൂട്ടുവാന്‍

ചെറുചില്ല തേടി-
യലയുമൊരമ്മ-
ക്കിളിതൻ വേദന
യാരാരറിയുന്നു.... 

മനുജന് പാര്‍ക്കുവാ-

നംബരചുംബിയാം

നിലയങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കും

തിരക്കില്‍,നാമേവരും  

കിളികള്‍ തന്‍ രോദന  

നിനദം ശ്രവിക്കുമോ ?

"കാലമിനിയുമുരുളും

വിഷു വരും

വര്‍ഷം വരും

തിരുവോണം വരും"

അക്കാലമെവിടെ ?

ഇല്ല ,നമുക്കില്ല,
മഴയില്ല,മരമില്ല,
താരില്ല,തളിരില്ല 

പൂക്കൂടയേന്തും 
വസന്തമില്ല.

നമ്മുടെ, മലയാളനാടും

നാടിൻ തനിമയും

നന്മ വിളയുന്ന

നാട്ടിൻ പുറങ്ങളും

നമുക്കന്യമാകും

ദിനമകലെയാണോ ?

'അരുത് കാട്ടാള,

അരുത്, നിങ്ങളീ

അരുമയാകുമീ 

ജീവജാലങ്ങളെ

അരുകൊല ചെയ്തു

ശപ്തരായീടല്ലേ ?"  

പ്രകൃതിയോടോത്തു

നിങ്ങള്‍ മേവിടൂ... 

പ്രഭയെഴും കാല- 
മിനിയുമെത്തിടാം..